هر بار خدا مي گفت : "از قطره تا دريا راهيست طولاني. راهي از رنج و عشق و صبوري. هر قطره را لياقت دريا شدن نيست"

قطره عبور كرد و گذشت. قطره پشت سر گذاشت. قطره ايستاد و منجمد شد. قطره روان شد و راه افتاد. قطره از دست داد و به آسمان رفت. و هربار چيزي از رنج و عشق و صبوري آموخت.

تا روزي كه خدا گفت : "امروز روز توست. روز دريا شدن"

خدا قطره را به دريا رساند. قطره طعم دريا را چشيد. طعم دريا شدن را. اما ...

روزي قطره به خدا گفت : "از دريا بزرگتر، آري از دريا بزرگ تر هم هست؟"

خدا گفت : "هست"

قطره گفت : "پس من آن را مي خواهم. بزرگترين را. بي نهايت را"

ღ☆ஜ***ღ☆ஜ

خدا قطره را برداشت و در قلب آدم گذاشت و گفت : "اينجا بي نهايت است"

آدم عاشق بود. دنبال كلمه اي مي گشت تا عشق را توي آن بريزد. اما هيچ كلمه اي توان سنگيني عشق را نداشت. آدم همه ي عشقش را توي يك قطره ريخت. قطره از قلب عاشق عبور كرد. و وقتي كه قطره از چشم عاشق چكيد، خدا گفت : "حالا تو بي نهايتي، زيرا كه عكس من در اشك عاشق است"

نظرات شما عزیزان:

شادی

ساعت12:26---18 دی 1390

سلام عزیزم
مرسی،خیلی خیلی خوشگلهاین عکسه که توبارونه اشکمو در آوردچه روز قشنگی بود و بهترین هدیه تولد زندگیمو بهم دادی
قربونش برم

کهکشان بی رنگ

ساعت19:43---17 دی 1390

[وب سایت]

با سلام خدمت شما دوست عزیز .
وبلاگ زیبا و پر محتوایی دارید خوشحال میشم اگه به وبلاگ من هم سری زده و نظر خود را راجب آن بگویید.
با تشکر و آرزوی موفقیت.
مدیریت وبلاگ کهکشان بی رنگ.

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: